نویسنده: فاطمه موسوی
راهی که دانشجویان جوان پلی تکنیک در برابر مان قرار دادند به ما میآموزد که پس از هجومـ امواج خشونت و خونی که دشمن به سمت ما میفرستد، شیعه و سنی، با تکیه بر همدیگر میتوانیمـ دوباره بایستیمـ و به دشمن بگوییم: ما هنوز و همیشه هستیم!
در یکی از شامگاه‌هـای ماه مبارک رمضان، گروه بزرگی از جوانان، در صف‌هـای طولـانی رو به روی همدیگر، سر سفره افطار نشسته اند و مشغول صرف غذا هستند. در تصویری دیگر همین افراد، در حالی که دست‌هـای همدیگر را میفشارند و به علـامت همبستگی بالـا برده اند، رو به دوربین، لبخند رضایت و شادی میزنند.
آنها دانشجویان دانشگاه پلی تکنیک کابل هستند؛ همـ شیعه اند، همـ سنی؛ اما پیش از آنکه شیعه یا سنی باشند، مسلمان اند و پیش از آنکه مسلمان باشند، انسان اند.
در ماه خدا ماهی که برخلـاف انتظار، با خشونت آغاز شد و با خون ریزی ادامه پیدا کرد، چنین حرکتی مایه ایمان به تغییر و امید به آینده است.
نسلی که اینگونه در برابر درد و رنج و مصیبت مردمـ اش، واکنش نشان میدهد، شایسته بهترین تکریمـ‌هـا و بزرگترین پاداش‌هـا و گرامی ترین توصیف‌هـا است.
دانشجویان فهیمـ و فرهمند دانشگاه پلی تکنیک با این حرکت ستایش برانگیز و ارجمند و بیمانند، نشان دادند که بهترین پاسخی که در این روزهای تاریک و تلخ، به دشمنی که محورهای نیرومند وحدت و اتفاق و همگرایی و همبستگی ملی و مذهبی مردمـ افغانستان را بیرحمانه نشانه رفته و در صدد ایجاد شکاف‌هـای عظیمـ و فاصله‌هـای بزرگ میان امت مسلمان است، نشان دادن وحدت و همدلی و همبستگی و همگرایی مذاهب و اقوامـ و ملیت‌هـا است.
این کاری است که نه بیانیه‌هـای رسمی و کلیشه‌ای مراجع حکومتی قادر به انجامـ و تحقق آن هستند، نه موضع گیری‌هـای دیرهنگامـ و بیموقع و تاریخ گذشته شورای عزیز علما و نه شعارهای پر زرق و برق کاربران شبکه‌هـای اجتماعی و فعالـان فیسبوکی.
دانشجویان پلی تکنیک، در راهی گامـ گذاشتند که تاکنون فقط در شعارها سراغ داشتیمـ. آنها نشان دادند که ایجاد وحدت، همبستگی و همگرایی ملی و مذهبی، برخلـاف تصوری که وجود دارد، نه تنها دشوار یا غیر ممکن نیست؛ بلکه با یک حرکت ساده و صمیمی آغاز میشود و پژواک‌هـا و بازخوردهای آن، به اندازه‌ای نیرومند و مؤثر و عمیق و فراگیر است که تن دشمن را از سنگلـاخ توره و بوره تا دخمه‌هـای تاریک رقه و موصل میلرزاند و او را از رسیدن به هدف منحطی که در نظر دارد، سرخورده و ناامید میکند.
همزمانی حرکت قابل تحسین دانشجویان دانشگاه پلی تکنیک با حمله خونین تروریست‌هـای تکفیری به نمازگزاران بیگناه در مسجد الزهرای دشت برچی که آشکارا به هدف ایجاد تفرقه و تنش میان اقوامـ و مذاهب مسلمان در افغانستان صورت گرفت، پاسخ کوبنده و امیدوارکننده‌ای بود که از جوانان فهیمـ و فکور دانشگاهی در این شرایط دشوار، انتظار میرفت.
حالـا این مسؤولیت جمعی همه ما از دستگاه‌هـای حکومتی و تریبون‌هـای سیاسی گرفته تا رسانه‌هـا، جامعه مدنی، شورای علما و مردمـ است که این گامـ راسخ و راستین و استوار جوانان متین و آگاه و بیدار پلی تکنیک را انتشار و اشاعه دهیمـ، آن را به مثابه یک ارزش فراگیر ملی، نهادینه سازیمـ و از آن به عنوان الگویی بیبدیل برای مقابله و مقاومت در برابر دشمنی که سنگدلـانه وحدت و همبستگی ملی و اسلـامی ما را نشانه رفته، بهره ببریم؛ زیرا در شرایط کنونی این تنها راه پایداری و ایستادگی در برابر تروریسمـ تکفیری است که به نامـ دین، اصیل ترین اصل دین داری یعنی وحدت و اخوت و همبستگی امت مسلمان فرای هرگونه خوانش و قرائتی که از فروع دین دارند را نشانه گرفته و به کمک عمال و ایادی داخلی و خارجی خود، سعی در انهدامـ آن دارد.
تردید نکنیمـ که شیعه و سنی و پشتون و تاجیک و هزاره و ازبک... اگر در این روزهای سرد و تاریک و تلخ، در کنار همدیگر بایستیمـ، رنجی که میکشیمـ را آسان‌تـر تحمل خواهیمـ کرد و اندکی از بار عظیمـ و سنگین مصایب سترگی که همه روزه بر ما تحمیل میشود، کاسته خواهد شد.
اگر دست در دست همـ نهیمـ و مردانه و مسؤولـانه در برابر هجومـ حجمـ سنگین مصیبت و مرگ بایستیمـ، بدون شک کمی از بار تراژیک فجایع جاری کاسته خواهد شد و در برابر سیل ستمـ و سیاهی، صبورتر و پایدارتر و پابرجاتر از پیش خواهیمـ ایستاد و حتی اگر بشکنیمـ، دیرتر و دشوارتر خواهیمـ شکست.
راهی که دانشجویان جوان پلی تکنیک در برابر مان قرار دادند به ما میآموزد که پس از هجومـ امواج خشونت و خونی که دشمن به سمت ما میفرستد، شیعه و سنی، با تکیه بر همدیگر میتوانیمـ دوباره بایستیمـ و به دشمن بگوییم: ما هنوز و همیشه هستیمـ!
منبع: خبرگزاری جمهور
|
|
Tweet |
بالـا