ماه رجب؛ ماه توحید و هم‏نشینی با محبوب و موسمـ نجوا و سخن گفتن با حضرت دوست (جل ذکره) است. ماه رجب، رشته پیوند از پا فتادگان طریق دوست با اوست. اهل مراقبه سالی را به انتظار فرا رسیدن آن، روز شماری می‏کنند تا شب‏هایش را با خداوند خود خلوت کنند و راز دل با او بگویند و چه زیباست حال وارستگانی که دل از تمامـ تعلقات و وابستگی‏ها کنده‏اند و تمامـ همت خویش معطوف صاحب دل کرده‏اند و در این ماه ندا برداشته‏اند:

"فقد انقطعت الیک همتی و انصرفت نَحوکَ رغبتی فانت لـاغَیرک مرادی و لک لـا لسواک سهری و سُهادی."

توجهمـ از همه بریده و تنها به تو پیوسته است و میل و رغبتمـ فقط به سوی تو منصرف شده است، پس تویی مقصودمـ نه غیر تو و تنها برای توست شب بیداری و کمـ خوابی‏امـ.

گل‏عذاری ز گلستان جهان ما را بس

زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم

دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

نیست آرامـ جز از وصل تو در سر هوسی

این تجارت ز متاع دو جهان ما را بس

پس بیاییمـ و با مناجاتیان و دلدادگان حضرت دوست، در این ماه همـ نوا شویمـ، باشد که ما را همـ از لذت‏های شبانه آنان نصیبی دهند و از شربت وصل جرعه‏ای نوشانند؛ زیرا:

ما آزموده‏ایمـ در این شهر بخت خویش

باید برون کشید از این ورطه رَخت خویش

پیغامی از حضرت محبوب

آنچه زیبایی ماه رجب را افزون می‏کند، فرشته‏ای است که از سوی پروردگار برای ما خاک نشینان پیغامـ آورده و هر شب تا به صبح چنین ندا سر می‏دهد: (طوبی لذاکرین، طوبی لطائعین؛ آفرین بر یادکنندگان خداوند، آفرین بر اطاعت کنندگان او).

ای صبا نکهتی از خاک در یار بیار

ببر اندوه دل و مژده دلدار بیار

نکته روح فزا از دهن یار بگوی

نامه خوش خبر از عالمـ اسرار بیار

و چه دلرباست آنجا که فرشته پیغامـ برما، سخن حضرت دوست را چنین بازگو می‏کند: (اَنَا جَلیسٌ مَنْ جالَسَنی وَ مُطیعٌ مَن اِطاعَتی وَ غافِرٌ مَنِ اسْتَغْفَرَنی؛ من هم‏نشین کسی هستمـ که هم‏نشین من باشد و اطاعت کسی را می‏کنمـ که اطاعتمـ کند و از گناه و لغزش آن که تقاضای بخشش نماید، چشمـ پوشی می‏کنم).

خداوندا! این چه ندایی است که بنده گناهکاری چون من را، با آن به جانب خویش فراخوانده‏ای. آدمـ خاکی کجا و هم‏نشینی با پروردگار عالمیان کجا؟

تعالی ا...! چه دولت دارمـ امشب

که آمد ناگهان دلدارمـ امشب

تو صاحب نعمتی، من مستحقم

زکات حسن ده خوش دارمـ امشب

حال که در این ماه شریف به هم‏نشینی با خود مفتخرمـ فرمودی، دیگر بار مرا از دیدار و بودن با خود محروممـ مساز که بیتو بودن را بر نمی‏تابمـ.

دلبرا! چه کسی سعادتمندتر از من که خدایی چون تو دارمـ، مرا به خویش فرا می‏خواند و وعده‏امـ می‏دهد که اگر اطاعتش برگزینمـ، اطاعتمـ نماید.

آری! چرا چنین نباشد که عبودیت و خاکِ در جانان شدن، کمال والـای انسانیت و مقامـ خلـافت الهی را به بشر ارزانی می‏کند و او را از سرگردانی در عالمـ طبیعت می‏رهاند و به مشاهده ملکوت جهان هستی نایل می‏سازد.

جان فدای تو که همـ جانی و همـ جانانی

هر که شد خاک درت رَست ز سرگردانی

پس اکنون که سفره بخشودگی و عفو و رحمت برایمـ گسترانیدی، ندای (العفو) سر می‏دهمـ و از آستان تو تقاضای توبه و بخشش می‏کنمـ.

کرده‏امـ توبه به دست صنمی باده فروش

که دگر مِی نخورمـ بیرخ بزمـ آرایی

الطاف خداوندی

سخن از پیغامـ دوست بود که فرشته رحمت بر خاکْ نشینان و غبار گرفتگان زمینی زمزمه می‏فرمود:

اَلشَّهْرُ شَهْری، وَالْعَبْدُ عَبْدی، وَ الرَّحْمَةُ رَحْمَتی، فَمَنْ دَعانی فی هذَا الشَّهرِ اَجَبْتُهُ وَ مَنْ سَأَلَنی اَعْطَیْتُهُ وَ مَنِ اسْتَهْدَاَنی هَدَیْتُهُ.

ماه، ماه من است و بنده بنده من و رحمت از آن من است. پس هر کس که در این ماه، مرا بخواند، اجابتش می‏کنمـ و هر آن کس که از من تقاضا و درخواستی کند، عطایش می‏نمایمـ و آن که طلب هدایت کند، هدایتش می‏سازمـ!

لطیفا! آیا مرا با تمامـ روسیاهی عبد خود خوانده‏ای؟ و آیا خشکیده لبی چون مرا به آب رحمت خود فراخوانده‏ای؟ وای بر من! اگر در پاسخ دعوتت کوتاهی کنمـ و دل خویش همچون گذشته به عالمـ دنیا مشغول سازم؛ زیرا به فرموده امیرالمؤمنین، علی علیه‏السلـامـ، دنیا سایه‏ای ناپایدار است.

و نیز فرموده‏اند که دنیا خانه و محل سختی‏ها و گرفتاری‏هاست.

پس:

اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول

رسد ز دولت وصل تو کار من به حصول

کجا روم؟ چه کنم؟ حال دل که را گویم

که گشته‏امـ ز غمـ و جور روزگار ملول

اکنون که هر تقاضایی بنمایمـ اجابتمـ می‏کنی، از تو چنین می‏خواهم:

الهی! فَاجْعَلْنا مِمَّنِ اصْطَفَیْتَهُ لِقُرْبِکَ وَ وِلـایَتِکَ وَ اَخْلَصْتَهُ لِوَدِّکَ وَ مَحَبَّتِکَ وَ شَوَّقْتَهُ اِلی لِقائِکَ... وَاَعَذْتَهُ مِنْ هِجْرِکَ وَ قِلـاکَ وَ بَوَّأتَهُ مَقْعَدَ الصِّدْقِ فی جِوارکَ.

معبودا! ما را از آنانی قرار ده که برای قرب و ولـایتت برگزیده‏ای و برای دوستی و محبتت خالص و بی‏آلـایش گردانیده‏ای و به دیدارت مشتاقشان نموده‏ای... و از هجر و دوری و راندنت پناهشان داده‏ای و در جوار خویش در جایگاه صدق و راستی مسکنشان بخشیده‏ای؟

ما ز دوست غیر از دوست مطلبی نمی‏خواهیم

حور و جنت‌ای زاهد بر تو باد ارزانی

سخن آخر

فرشته انس و ملک رحمت الهی در پایان پیامـ خود از جانب حضرت دوست، چنین فرموده است:

جَعَلْتُ هذَا الشَّهْرِ حَبْلـاً بَیْنی وَ بَیْنَ عِبادِی فَمَنْ اِعْتَصَمَ لَهُ وَصِلَ اِلَیَّ؛ من ماه رجب را رشته‏ای بین خود و بندگانمـ قرار دادمـ، پس هر آن‏کس که به آن درآویزد، به وصال من نایل می‏شود.

چه بسیار ماه رجب‏ها آمد و ما نبودیمـ و چه بسیار بیاید و ما نباشیمـ. پس، اکنون که توفیق درک آن را یافته‏ایمـ و حضرت دوست ما را به خود فرا خوانده است، فرصت را از دست ندهیمـ و همواره مراقب حضور او باشیمـ و جز به دیدار جمال وی نگران نباشیمـ و جز رضای او نجوییمـ و جز طریق او نپوییمـ.

حالیا مصلحت وقت در آن می‏بینم

که کشمـ رخت به میخانه و خوش بنشینم

بس که در خرقه سالوس زدمـ لـاف صلـاح

شرمسار رخ ساقی و میرنگینم

جامـ میگیرمـ و از اهل ریا دور شوم

یعنی از اهل جهان، پاکدلی بگزینم

آری! ما فرزندان آدمـ علیه‏السلـامـ را اگر نسیم‏های رحمت خداوند ننوازد و نفحات حیات بخش او جانی تازه نبخشد، همواره در غفلت فرو می‏رویمـ و با اهل باطل نشستن را تمنا داریمـ و عمری در نادانی سپری می‏کنیمـ. پس، ماه رجب را که نفحات رحمانی خداوند در آن وزیدن گرفته است، دریابیمـ که اولیای دین فرموده‏اند:

اِنَّ لِرَبِّکُمْ فی اَیّامـ دهرِکمـ نَفَحاتٍ الـا فَتَعَرَّضُوا لَها.

به راستی که برای پروردگارتان در روزهای عمرتان، نسیم‏هایی است.‌هـان! پس خود را در معرض آنها قرار دهید!

*	نـامـ و نـامـ خـانوادگی
*	نظر شما
چهار عدد تصوير را عينا در زير بنويسيد.
*

	واکاوی حمله اخیر اسرائیل به سوریه؛ چرا دمشق پاسخ کوبنده نمی‌دهد؟
	زهیر میرود، اما اما پارچه‌هـا و پرچمـ‌هـای عزاداری حسینی فراگیرتر خواهد شد
	امامـ سجاد علیه السلـامـ از کربلـا تا شهادت
	زمزمه‌های سیاسی حذف دالر از مبادلـات جهانی
	احمد شاه مسعود، پاسدار زبان فارسی در آشفتگی‌هـای افغانستان
	راهبردهای ناکامـ، جنرال‌های ناتوان
	تعصب ورزی کنش غیر عقلـائی جامعه دینی
	جنگ افغانستان تمامـ نمی شود؟!
	دنیای رقابتی رسانه‌هـا
	خرید اس -400؛ دروازه‌ایی برای تقابل نزدیک ترکیه با غرب