فراموش نکنیمـ که جنگ چندین ساله در کشور ما بیش‌تر عوامل بیرونی دارد. سیاست‌گذاران بی‌رحمـ این جنگ خونین جز به ذبونی سیاسی، وابستگی اقتصادی و عقب‌ماندگی کشور ما راضی نخواهد شد. اینک که در عرصه جنگ به این اهداف شومـ‌شان نرسیده تلـاش دارند به نامـ صلح کشور ما را به گذشته سیاه و ظلمانی برگردانند. خارجی‌هـا نیز جز به منافع خود به چیز دیگر نمی اندیشند. پس حکومت و سیاستمداران کشور فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی و رقابت‌های انتخاباتی باید و جداً فقط برای حفظ دستاوردهای گذشته، حمایت از قوت‌های امنیتی شجاع و توانمند بویژه مدافعان عزتمند تمامیت ارضی کشور در صفوف ارتش ملی، مشترک و همصدا تلـاش نموده و دسیسه‌های دشمن را نقش بر آب سازند.

جنگ و صلح کشور ما اینک تبدیل به رقابت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی گردیده است. کشورهای مختلف منطقه و جهان به نامـ صلح و حمایت از مردمـ افغانستان هرکدامـ درصدد بهره‌برداری سیاسی از این ماجرا است. صلح خواست دیرین مردمـ ماست، اما هیچگاه با آن برخورد استرتژیک و واقع‌بینانه صورت نگرفته است. گاه از درِ تضرع و التماس، گاه با نگاه پوپولیستی و بازی با افکار عمومی و زمانی همـ از روزنه کشورهای بیرونی به این آرزوی بلند مردمـ ما نگریسته شد. اما تا‌کنون نه تنها پیشرفتی در زمینه به‌ دست نیامده که مخالفان نظامـ بیش از پیش جسورتر گردیده است.

با کمال تاسف به دلیل ناکارآمدی حکومت وحدت ملی و نبود وفاق سیاسی بر سر اصول و خطوط اساسی جنگ و صلح دشمن و مخالفان نظامی دولت افغانستان اینک میدان‌دار عرصه دیپلماسی کنفرانس‌های بین‌المللی گردیده‌اند.

مذاکرات مستقیمـ نماینده امریکا با طالبان و در ادامه کشورهای منطقه، از همان ابتدا زنگ خطر جدی را به صدا درآورد، اما متاسفانه سیاستمداران و دولت‌مداران ما آنچنان دل‌نگران جایگاه و منافع شخصی خود بودند که هیچگاه این زنگ هشدار را نشنیدند و جدی نگرفتند. در مورد این روند نکات ذیل قابل توجه است:

۱- نشست  و گفت‌وگوی مستقیمـ امریکا و کشورهای منطقه با گروه طالبان نوعی فرسایش و تضعیف حاکمیت ملی کشور و تثبیت موقعیت سیاسی طالبان بود. روندی که بدون توجه به حقوق بین‌المللی و اصل همکاری صورت گرفت و همچنان ادامه دارد.

۲- مردمـ افغانستان به‌صورت عامـ و حکومت به‌گونه خاص در این نشست‌ها و مذاکرات کاملـاً نادیده گرفت شد. همه‌ی ما از صلح استقبال می‌کنیمـ، اما از نظامـ جمهوری اسلـامی افغانستان حمایت. پس هیچ طرح صلحی بدون توجه به خواست جمعی مردمـ افغانستان نمی‌تواند موجه و قابل قبول باشد.

۳- توافقات پنهانی این کشورها با طالبان ضمن تضعیف حاکمیت ملی تهدید بزرگی برای آینده کشور، نظامـ سیاسی مبتنی بر جمهوریت و اسلـامیت، حقوق زن و حقوق اساسی اتباع و حقوق شهروندی است. دولت‌های مذاکره‌کننده باید در مورد حفظ این اصول طبق قوانین بین‌المللی و اصل حاکمیت ارادت ملت‌ها، به مردمـ افغانستان متعهد باشند.

۴- ورود طالبان به فاز گفت‌وگو و مذاکره، چهره واقعی سیاسی و غیر ایدئولوژیکی آنان را آشکار نمود. دیگر طالبان نمی‌تواند با استفاده از ابزارهای ایدئولوژیکی به بسیج توده‌های مردمـ بپردازند. بازی سیاسی طالبان برای حلقات داخلی و خارجی هشدارگونه است. اگر امروز این گروه به تمامـ شعارهای ایدئولوژیکی خود پشت نمود با ساده‌گی در آینده از تعهدات سیاسی خود نیز عبور خواهد کرد.

۵- حلقه مفقود در مسئله صلح فقدان نگاه ملی فراگیر و اجماع سیاسی نیروهای داخلی است. پی‌ریزی و ایجاد اجماع ملی در مورد اصول و ارزش‌های غیر قابل مذاکره، موضوعات قابل بحث و تعریف عرصه‌های چانه‌زنی و امتیازدهی وظیفه ملی و انسانی حکومت‌گران، سیاستمداران و نخبگان سیاسی و امر اساسی و حیاتی است.

۶- تعریف و ایجاد مکانیزمـ ملی و مورد توافق کلیه جناح‌ها، احزاب و نهادهای مدنی تنها راهی‌ست که صلح را از چمبره سیاست‌بازی‌های ملی و بین‌المللی خارج نموده و راه بهره‌گیری‌های سیاسی افراد و حلقات داخلی و کشورهای خارجی را می‌بندد. به‌صورت منطقی اصل نظامـ جمهوری اسلـامی مبتنی بر قانون اساسی و ارزش‌های اسلـامی و حقوقی، دستاوردهای هفده ساله گذشته و حقوق اساسی اتباع محور اجماع سیاسی در کشور است.

۷- برای تامین صلح پایدار در کشور سیاستمداران و حکومت‌گران به‌جای اینکه به گفتار و کردار ابهامـ‌آلود خارجی‌ها چشمـ دوخته و به دروازه‌های بیگانگان سرگردان می‌گردند، لـازمـ و ضروری است تا روی طرح فراگیر ملی برای صلح و برنامه اجماع سیاسی افغانستان، توجه و تمرکز کنند. دیدگاه واحد از آدرس مردمـ افغانستان پی‌ریزی و روی میز مذاکره گذاشته و حمایت دولت‌های همسو و همکار را از  این طرح جلب نمایند. باید بپذیریمـ که در نهایت جز فرزندان این سرزمین سوخته، بیگانگان به دردهای مردمـ ما التیامـ نخواهد شد.

۸- فراموش نکنیمـ که جنگ چندین ساله در کشور ما بیش‌تر عوامل بیرونی دارد. سیاست‌گذاران بی‌رحمـ این جنگ خونین جز به ذبونی سیاسی، وابستگی اقتصادی و عقب‌ماندگی کشور ما راضی نخواهد شد. اینک که در عرصه جنگ به این اهداف شومـ‌شان نرسیده تلـاش دارند به نامـ صلح کشور ما را به گذشته سیاه و ظلمانی برگردانند. خارجی‌هـا نیز جز به منافع خود به چیز دیگر نمی اندیشند. پس حکومت و سیاستمداران کشور فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی و رقابت‌های انتخاباتی باید و جداً فقط برای حفظ دستاوردهای گذشته، حمایت از قوت‌های امنیتی شجاع و توانمند بویژه مدافعان عزتمند تمامیت ارضی کشور در صفوف ارتش ملی، مشترک و همصدا تلـاش نموده و دسیسه‌های دشمن را نقش بر آب سازند.

سرمقاله شماره 841 روزنامه انصار

نویسنده: دکتر عبدالقیومـ سجادی

تاریخ: 17/11/1397

*	نـامـ و نـامـ خـانوادگی
*	نظر شما
چهار عدد تصوير را عينا در زير بنويسيد.
*

	ازبکستان و نقش‌آفرینی بیشتر در عرصه صلح افغانستان
	دادگاه عالی، مفسر قانون یا مدافع حکومت؟
	ظهور «پوپولیسمـ ملی گرایانه»
	اسلـام‌هراسی اینبار به بهانه حملـات سریلـانکا
	همه آنچه که باید درباره حجاب بدانید / قسمت دومـ
	رهبرانی بدون سابقه سیاسی
	قربانیان تروریسمـ، از افغانستان تا فلسطین و سریلـانکا
	آریانا سعید؛ الگوی انحرافی غرب برای زنان مسلمان
	صلح افغانستان، عرصه رقابت قدرت‌ها/ قطر میزبان یا مداخله‌گر؟/ امکان مداخله عربستان و امارات
	همه آنچه که باید درباره حجاب بدانید / قسمت اول